Barselona'dan Ayrılamayış: Sefillik Dizboyu

Barselona'yı atlamak istiyorum, hakkında sayfalarca döküman vardır, benim seyahatimde çok farklı olmadı. Yol kısmı daha güzel seyahatimin. Aslında başladım ama bitiremedim. Ne yapacağımı bilmiyorum belki yayınlarım.

Cumartesi akşamı karar verdim yola tekrar çıkmaya, hedef Paristi, ancak yol bu sefer daha da uzundu, kendime otostop konusunda güveniyordum artık ama yine de temkinli davranarak öncelikli hedefimi neredeyse yarı yol olan "Toulouse" olarak koydum. Hitchwiki'den Barselona'dan çıkış noktalarına baktım. Bilmeyenler için büyük şehirlerden otostopla çıkış genelde zordur diye bir şey vardır. Neyse 2006 yılında (!) yazılmış bir haberi referans alarak bir noktayı gözüme kestirdim. Yarınki (05.09.2010) hedefim orası olacaktı. Oraya giden tarifi de güzelce defterime not aldım. Carmeta'dan da işime yarayabilecek bir kaç cümleyi ispanyolcaya çevirmesini istedim. Ve ertesi gün erken kalkmak üzere yatağıma geçtim.

Ne oldu? Ertesi gün Barselona'yı terk edemedim. Sebebi ise 2006 yılında yazılan mesaja fazla güvenmek oldu. Meğer merkezden beklediğim noktanın daha ilerisine bir tünel yapılmış ve insanlar fransaya gitmek için genelde o yolu kullanıyormuş. O kadar az aracın geçmesinden anlamalıydım. :) Bir ara ya acaba pazar günü olduğundan mı diye düşünüp, geceyi beklediğim petrol istasyonunda geçirmeyi bile düşündüm. İyi ki yapmamışım :) Neyse Akşama doğru Carmeta'ya mesaj atıp tekrar gelip gelemeyeceğimi sordum, olumlu yanıt alınca, tekrar trene binip döndüm. Ertesi gün şöyle bir feedback vermişim kendime:

Dün tam bir hayal kırıklığıydı ama kafama çok takmıyorum. İspanyolca bilsem veya yalnız olmasam belki şansım olurdu. Yalnızken daha korumacı oluyorum, sonumu düşünüyor kahraman olamıyorum :) Kahraman olsam daha mı iyi olurdu? Ama dün sefilliğin ortasındayken bir ara lan evde otursam daha mı iyi olurdu dedim kendi kendime. Sefilde olsam halimden memnundum yani.

Önce Montcada'ya ulaşmaya çalıştım. Yanlış binilen tren bana fazladan 2.80€ ya mal oldu. Ve tabi zaman kaybına. Sonra nette verilen tarifi ya benim yanlış anlamam, ya da yanlış yazılması gereksiz 3-4 km güneş altında koca çantayla yol yürümeme neden oldu. Üstelik 2 kmsi otoban kenarında illegal bir yürüyüştü. Yıkık tel örgüden geçerek çıktım otobana. Viyadük olduğundan da kokuluğun içinden yani otobandan yürümek zorunda kaldım. Arada kendime polis gelse ne derim lan acaba diyordum. :)

Ve evet otobandaki bir türlü bitmeyen 2 kmlik yürüyüş - Tip kaymış görüldüğü üzere

Uzun uğraşlarla adresteki benzin istasyonuna vardım. Saat 14:00 olmuştu. 3-4 saat boyunca otostop yaptım. Çok az araç geçiyordu ve geçenlerin çoğu çocuklu ailelerdi ki bunlar pek korumacı olduklarından yüzüme bile bakmıyorlardı. Hafiften pes ettim artık.

Otostop noktam ve Lanetli Petrol

Geri dönmek istedim, ancak yine gereksiz yürünen yollardan geçerek geçte olsa dönüş istasyonuna vardım. Asıl niyetim kuzeyde olan Girona veya Figüerese bilet bakıp yola devam etmekti ama nedense gidip Barcelona'ya bilet aldım. Sanırım çok güneş yemiştim ve pislenmiştim. Bilinçaltım otomatikmen en rahat olacağım yeri yani Carmeta'nın evini seçmişti. :) Eve döndüm yaklaşık 1 saat kadar da kapıda bekledim. (Meğer o pazar Barselonada brezilyalılar günüymüş, sen de bunu bana söyleme Carmeta aşkolsun :P Ve o da partideymiş) Ve sonunda eve girebildim. Duş alıp, durumu arkadaşlara anlatıp ertesi gün yeni bir başlangıç yapmak üzere yatış. Sabah erkenden kalktım bu sefer daha temkinli olarak Figüerese kadar trenle gitmeye karar verdim ve trene bindim. Bundan sonra ne olacak bakalım.

Bunca sefilliği niye çekiyorum bilmiyorum. Dün 5-6 saat güneş altında neredeyse tüm gün birşey yemeden sadece su içerek ve tek kelime konuşmadan geçirdim. Ama yine o anların gelip geçiciliğini bildiğimden çok da umursamadım. Bir gün bunları birilerine anlatırken şapşallığıma güleceğim. Bugün geçirdiğim sefillik yarın eğlencem olacak. (ki oldu bile)

Ve evet şu an bunları yazarken evimdeyim, bu günü neredeyse evde geçirdim. Ancak o gün çektiğim sefilliği bugüne hiç düşünmeden tercih ederim. Haklıymışım diyorum.